Jylland

Lieve Allemaal,

Deze week hadden Krystal en ik een wisselweek naar Jutland! Het was een héle leuke week, en we hebben heel veel gedaan. Daarom heb ik ook een heel lang blog... Ik hoop dat jullie het leuk vinden om te lezen!

Op maandag verzamelden Krystal en ik samen met de uitwisselingsstudenten uit Jutland op het station van Kopenhagen. Daar kregen we onze treinkaartjes, en werden we samen op de trein naar Vejle gezet. Na zo’n twee uur waren we er, en op het perron stonden drie mensen op ons te wachten, waaronder een meisje met krukken die mijn gastzusje bleek te zijn! We kregen een lift van een van de andere gastmoeders, en wat me meteen al opviel was dat er veel meer losstaande huizen zijn, en dat het nog best ver rijden was!

Mijn minigastgezin bestaat uit moeder Ulla, vader Aksel, dochter Christine van 15 jaar en zoon Christian van 16 jaar. Christine gaat volgend jaar met AFS naar Brazilië, en Christian gaat dit jaar naar efterskole (naschool). Dat is een kostschool die je kunt doen als een soort tussenjaar tussen folkeskole (6 t/m 15 jaar) en gymnasium (voortgezet onderwijs). Je hebt allerlei soorten efterskole, bijvoorbeeld sport, toneel of muziek. Je slaapt dan doordeweeks op school, en in het weekend kun je naar huis, maar je mag ook op school blijven. Mijn gastouders vertelden dat Christian normaal één keer per maand naar huis komt, omdat hij het erg naar zijn zin heeft op efterskole. Daarom mocht ik deze week zijn kamer lenen. Verder woonde er ook een hond, kat en cavia bij ons in huis.

We kwamen rond etenstijd aan, dus toen ik thuiskwam waren ze al bezig met koken. Ik vroeg of ze hadden doorgekregen dat ik vegetariër ben, en dat wisten ze niet! Maar ze vonden het verder geen probleem, en ik heb heerlijk gegeten deze week! Ulla werkt in de kantine van een fabriek, en houd erg veel van koken :). Christine liep met krukken, omdat ze haar been gebroken had tijdens een training van professioneel trampolinespringen, in plaats van gips had ze een stalen staaf in haar been waardoor ze een paar grote littekens op haar been had. Het was nu 6 weken geleden dat ze hem had gebroken, en ze ging voor het eerst weer langs bij de trampolineclub. Ze mocht (en kon) nog niet springen, maar ze kon wel alle mensen weer zien. Ik vond het ook hele aardige mensen en Khatrine, een meisje van 11, kreeg me zover om ook even de grote enorm verende trampoline te proberen.
__

De volgende dag ging ik met Christine mee naar haar school, ze gaat naar de 9e klas (de laatste) van folkeskole. Het was meteen al heel anders dan gymnasium, je moest je schoenen uittrekken voor je de klas in ging, er waren veel minder leerlingen, en de docent wisselde klas, en niet de leerlingen. Een soort veilige en vertrouwdere versie van de onderbouw van de middelbare school in Nederland. Ook waren de leerlingen allemaal wat minder serieus en gemotiveerd, maar dat komt misschien omdat ze allemaal 15 jaar zijn, in tegenstelling tot mijn klas in Rødovre waar de meesten 18 zijn.

Die avond aten we hele lekkere zelfgemaakte pizza, ze hadden een aardestenen plaat die ze op het rooster van de oven legde en daardoor had de pizza een hele lekkere bodem! Die avond speelden we ook het spel 'Sequence', volgensmij heeft elke Deen het spel thuis staan, en het is heel makkelijk en verslavend!
__

Woensdag gingen we naar Århus, hier merkte ik gelijk een groot verschil met Kopenhagen! De trein reed een keer per uur, en omdat mijn gezin verder aan het werk en op school was moest ik naar het station lopen. Twintig minuten door een prachtig sneeuwlandschap, verdwalen was niet erg moeilijk, want eigenlijk was er maar één weg. Wilma en Krystal namen de trein vanaf één station eerder, en Wilma kwam de trein uit gerent, omdat ze vergeten was om de treinkaartjes te stempelen! In zaten in de vierzit naast ons twee Nederlandse meisjes, ik moest soms écht mijn lachen inhouden om wat ze allemaal zeiden, ze zaten bijvoorbeeld te mopperen over de Nederlandse treinen. Ik raakte wel helemaal in de war met de talen, want met Wilma en Krystal praatten we Engels en een beetje Deens, en twee talen tegelijk kan mijn hoofd nog wel aan, maar drie is erg verwarrend!

Århus dat is de tweenagrootste stad van Denemarken en heeft ongeveer 250.000 inwoners. Omdat ze in Vejle niet zoveel AFS vrijwilligers hebben was Wilma, een uitwisselingsstudent uit Finland die hier woont, onze gids. Ze was zelf ook nog niet echt vaak in Århus geweest, maar het was wel gezellig. We gingen naar Den Gamle By (De Oude Stad). Een openlucht museum waar allemaal oude huisjes uit het 19e eeuw heen verplaatst zijn. Je kon er van alles te weten komen over het leven in die tijd, en in bijna alle huisjes kon je ook naar binnen! Na De Oude Stad gingen we naar het ARoS, dat is het kunstmuseum van Århus. Op het dak was een regenboog panorama, een cirkel waarmee je over de stad kon kijken (zie foto's). We hebben ook wat moderne kunst bekeken in het museum, maar Wilma en Krystal vonden het verder niet zo interessant. Daarna liepen we nog even door de stad, wat ik ervan heb gezien leek het me wel een hele leuke stad!

Christine doet elk jaar mee met een musical, elke woensdagavond oefenen ze, en deze week ging ik mee! Ze doen dit jaar Raponsje, er waren héél veel mensen die meededen, en ook nog een heleboel ouders die achter de schermen meewerkten. Christine danst normaal, maar nu kon ze alleen kijken omdat ze haar been gebroken heeft. Waarschijnlijk kan ze over vier of vijf weken weer beginnen met dansen, dan heeft ze net genoeg tijd om alle dansjes te leren vóór de uitvoering. In de pauze werdt ook snel de score van handbal gecheckt, want Denemarken speelde de halve finale in het Europees Kampioenschap.
__

Donderdag hadden Krystal en ik een 'Jutland tour', we werden door een vrouw opgehaald en naar een andere vrouw gebracht. Die had een oude schuur, wat een oude textiel verwerk fabriek bleek te zijn geweest, en in de kelder was een hele oude watergenerator. Daarna liet de vrouw ons haar bos zien, dat 550 hectare groot was! Het was heel erg koud, en na iets langer dan een uur reed ze ons door het kleine dorpje naar 'Roadhouse', ee snackbar waar de eerste vrouw werkte. Omdat het nog wat vroeg was voor lunch (11 uur), reed de eerste vrouw ons nóg een keer rond door het kleine dorpje, en we gingen naar een ouderwets winkeltje. Dat vond ik wel vet, het leek net alsof je in je jaren '20 leefde. Je kon alles écht kopen, ook etenswaren, het was dus niet een soort museum. We lunchten in de snackbar, en gingen naar een visserij. Ik geloof dat het typisch is voor het Deense platteland, want iedereen kende het soort type visserij. Ze hadden verschillende vierkanten vijvers, en in elke vijver waren de vissen weer nét wat groter dan in de vijver ervoor. Een aardige man liet ons het hele terrein zien, en beantwoorde onze vragen (Zoals: Kun je als mens het visvoer ook eten? Wat is je lievelingsvis? Hoeveel vissen hebben jullie hier? En, zijn die regenlaarzen niet koud aan je voeten?). Daarna gingen we in het huis naast de visserij, waar een oudere vrouw thee voor ons maakte en in het Deens praatte. Toen haar man thuiskwam reed hij ons terug naar Vejle. Ik vond de Jutland tour een beetje bijzondere activiteiten hebben, maar de mensen die we ontmoetten waren wel allemaal zo lief!

Die middag bakte ik samen met Christine cupcakes, dat is een andere hobby van Christine. Ze hadden een heleboel bakspullen in huis. Christine was een hele leuke gast zus. Ze is volgend jaar een van de jongste uitwisselingsstudenten, ze wordt 16 aan het begin van haar jaar in Brazilië. Ik kon wel merken dat ze heel andere verwachtingen heeft dan ik, vooral omdat ze wat jonger is.
__

Op vrijdag ging ik met Wilma mee naar haar gymnasium. 's Ochtends reed er een bus naar de school, en als je die miste moest je een andere bus (een uur later) nemen, en 20 minuten naar de school lopen vanaf het station. Daarom was het heel belangrijk om optijd bij de bushalte te zijn! De school had een veel nieuwe gebouw dan mijn gymnasium, maar verder heb ik niet zoveel klasgenoten van Wilma gesproken en was het gewoon een schooldag.

's Avonds gingen we met wat uitwisselingsstudenten uit de regio naar Vejle, om wat te drinken in een bar. Dat was nogal een gedoe, omdat je in Denemarken pas na je 18e alcohol mag kopen in een horeca gelegenheid, op je 16e in een supermarkt en er is geen minimum leeftijd om het te drinken! (De meeste mensen beginnen daarom rond hun 14 met alcohol). Ik en één ander meisje waren de enige ouder dan 18, en daardoor werden we meteen al de eerste bar uit gegooid. Verder was het wel gezellig!

Op vrijdag kwam ook Christian een weekend thuis van zijn efterskole, omdat hij op maandagochtend naar de orthodontist moest. Daarom verhuisde ik al mijn spulletjes van zijn kamer naar het kantoortje. Volgensmij was het een aardige jongen, maar ik heb hem niet erg veel gezien, omdat hij eindelijk even rust had nu hij thuis was. Op zijn efterskole hebben ze namelijk een kamer van ongeveer 15 vierkante meter met 4 mensen.
__

Zaterdag ben ik naar Vejle Kunstmuseum geweest met Ulla en Christine, er was ook een kamertje met schetsen van Rembrandt, en ze snapte goed dat hij een bekende schilder is geworden! Daarna gingen we lunchen, en kon ik wat van Vejle zien. Het is een oud stadje, dat in een dal ligt, met een leuk centrum. Toen we thuis kwamen heb ik samen met Aksel Oud Hollandse appel-rozijnen pannenkoeken gebakken, voor het internationale buffet die avond.

In Kopenhagen hebben we ook al twee keer zo'n internationaal buffet gehad, en er zijn altijd héél veel mensen: alle vrijwilligers, gastgezinnen, oud uitwisselingsstudenten. Hier was het echter veel kleinschaliger, alleen Krystal, Brenda, ik en onze gastgezinnen waren naar het huis van de leider van AFS Vejle, Jesper, gekomen. Brenda is een nieuwe uitwisselingsstudent uit Brazilië, en die was gekomen om Christine te ontmoeten, ze gaan elkaar namelijk Deens/Portugees leren! Ik kreeg veel complimenten over mijn Deens, ze vonden dat ik praatte met het Høj-Deens (Hoog Deens, ook wel algemeen beschaafd Deens). Ik was wel blij met de complimentjes, vooral toen de leider van AFS een beetje weemoedig zei: Normaal praten de uitwisselingsstudenten uit Vejle het beste Deens, maar jij praat ook wel heel goed.
__

Jesper had mij en Christine uitgenodigd om op zondagochtend mee te gaan naar een meisje, Clara, die ook volgend jaar op uitwisseling gaat. Hij ging haar interview doen, en als ik meeging kon ik vertellen hoe het was om uitwisselingsstudent te zijn. Het interview was héél anders dan in Nederland, daar hadden ze vragen voor mij over mijn verwachtingen en wat ik zou doen in bepaalde situaties. Aan de hand daarvan schatte AFS in of ik geschikt was om op uitwisseling te gaan, hier vertelde Jesper echter veel verhalen over allerlei landen. En moest Clara zich in het Engels en Duits voorstellen. Ze wilde graag naar Amerika, en haar tweede keuze wist ze nog niet. Jesper vond Chile de beste optie, uiteindelijk vond hij haar geschikt om op uitwisseling te gaan. Misschien zijn de gesprekken zo anders omdat alle uitwisselingsstudenten vanuit Denemarken altijd 15 of 16 zijn, terwijl ze in Nederland allemaal 17 of 18 jaar oud zijn. Maar ik vond het verbazingwekkend hoe ánders het interview gesprek hier ging!

Na het gesprek bracht Jesper me naar station Vejle, waar ik met Krystal en Wilma de trein nam naar Jelling. Dat is een klein plaatsje waar eigenlijk helemaal niks te doen is, het enige is dat er 2 oude stenen uit de vinkentijd liggen. Toen we ze hadden gevonden was het museum helaas gesloten, en regende het! De stenen, die in een glazen vitrine op het kerkhof van een klein kerkje stonden, waren zonder verdere informatie niet zo bijzonder. Daarom maakte we maar wat sneeuwpret, en aten een pizza terwijl we op de trein terug wachtte.

Die avond speelde Denemarken de finale handbal op het EK, het was bijna vergelijkbaar met Nederland die de finale van het EK voetbal zou spelen. Iedereen zat voor de buis, en op facebook stonden foto's van mensen die met Deense-vlag-hoeden klaar zaten. Helaas was het een hele slechte wedstrijd, en won Spanje met 34-18. Na de wedstrijd speelde ik met Ulla en Christine het Deense spel 'hop på togen' (letterlijk: spring op de trein / neem de trein). Een grappig bordspel, waarmee je door Denemarken moest reizen.
__

De volgende dag namen Krystal en ik alweer de trein terug naar Kopenhagen. De week is zó snel gegaan, en alle mensen die ik heb ontmoet waren zo aardig! Het grootste verschil vond ik dat alles zo ver rijden was over kleine weggetjes, waarbij 's avonds groot-licht geen overbodige luxe is! En dat je verder minder mogelijkheden hebt met het openbaar vervoer. Ik vind het wel heel fijn dat ik dat probleem niet heb in Kopenhagen, daar rijden alle bussen en treinen normaal gesproken elke 10 minuten. Het was een hele leuke week, en ik wil zeker graag nog een keer mijn minigastgezin opzoeken. We hebben daarom al afgesproken dat ik in de lente nog een keer terugkom, en dan gaan we samen naar Legoland.

Liefs, Sofie.