46ste week in Denemarken!

Lieve Allemaal,

Het einde begint nu wel heel erg dichtbij te komen! Deze week begon met mijn mondeling Engels. Eerst kwam ik het lokaal in, deze keer moest ik niet een kaart van een kaartspel trekken, maar lagen er een paar paarse papiertjes op een tafel. Op de achterkant stond een getal, ik trok nummer drie. De tekst die erbij hoorde was een speech van Obama, die hoorde bij het thema ''The American Dream'', eerst was ik er niet zo blij mee omdat ik mijn klas ben gewisseld toen ze klaar waren met dit thema, en er dus niet zoveel over meegekregen had. Maar gedurende mijn uur voorbereidingstijd was ik er eigenlijk wel blij mee, ik wist eigenlijk niet zo goed wat er van me verwacht werd. Er was alleen gezegt dat ik de tekst moest analyseren... Dus dat probeerde ik maar zo goed mogelijk te doen.

Na mijn uur voorbereidingstijd begon mijn mondeling. Ik begon eerst met wat over de tekst te vertellen, en daarna begonnen de docenten om vragen te stellen. Ik vond dat het niet zo goed ging omdat ze soms wel heel erg moesten graven voor ik zei wat ze wilden horen... Nadat ik even op de gang had gewacht kwam ik weer binnen, en ik kreeg een 7! (Dat is ook ongeveer een 7 in het Nederlandse systeem.) Ik had verwacht dat ik een lager cijfer zou krijgen. Toen ze zei dat het ook nog bíjna een 10 was (een 8 in Nederland) was ik helemaal verbaasd!

Die middag was Steven, een uitwisselingsstudent uit Vlaams-België in Kopenhagen, hij woont in Zuid-Jutland, vlakbij de grens. Ik ging samen met hem, en een jongen uit Engeland die hij had ontmoet in zijn hostel naar Christiania. Hij heeft best wel een Vlaams accent, en eigenlijk kan ik het nauwelijks verstaan! Na een tijdje door Christiania te hebben gelopen, hebben we nog een ijsje gegeten, en daarna ging ik weer naar huis.

Ik heb deze week ook mijn boeken ingeleverd op school, dat was best raar. In Nederland hadden wij een soort inlever uur, waar alle leerlingen op hetzelfde tijdstip al hun boeken moesten komen inleveren. Hier is de boekenkelder extra veel open, en heb je ruim twee weken de tijd om een keertje langs te komen en ze in te leveren. De vrouw die de kelder beheerd herkende me nog, en wenste me een goede terugreis naar Nederland. Donderdag hebben we nog een jaarafsluiting op school, en dan is het helemaal afgelopen!

Deze week heb ik ook met Clara en Andreas afgesproken, we bleven bij Clara logeren. Eigenlijk hebben we alleen gekletst, en de volgende dag was het heel erg mooi weer, en hebben we lekker in de tuin gelegen. Clara en Andreas hadden nog geen vakantie zoals ik, dus gingen we allemaal weer naar huis, en zij gingen leren voor hun komende testen. We gaan proberen om nog een laatste keer af te spreken voor ik weer naar Nederland reis! Ze willen ook graag een keer op bezoek komen in Nederland, dat lijkt me hardstikke leuk wel!

Op vrijdag gaf Silvia een afscheidsfeestje voor haar klas, Elsa (een uitwisselingsstudent uit Italië) en ik waren ook uitgenodigt. We kwamen wat eerder, en hielpen met het maken van alle Italiaanse pasta's en de fruitsalade. Alle meiden uit haar klas kwamen namelijk ook avondeten. Elsa en ik zaten een beetje verloren tussen de groep, maar toen het feestje eenmaal begon werd het heel gezellig. Silvia heeft een hele leuke klas, en al gauw was het zo laat dat de meeste weer naar huis vertrokken! Er waren echter twee jongens die zóveel hadden gedronken dat ze niet zoveel van het feestje mee hebben gekregen, ze hebben de hele tijd ziek en slapend in Silvia's bed gelegen! Toen alleen die twee jongens, en de jongen die hun veilig thuis zou afleveren er nog waren, zijn Elsa en ik op de bank gaan liggen om te slapen. Twee uur later vertrokken de drie jongens, en weer twee uur later moest ik alweer opstaan!

Ik ging namelijk met Nanna (mijn contactpersoon) en de andere uitwisselingsstudenten (Krystal, Laura en Molly) naar het Frilandsmuseum. Dat is een park waar ze allerlei oude Deense huizen naartoe hebben verplaatst. In Januari was ik in ''De oude stad'' in Århus, en dit is vergelijkbaar, maar dan meer een landelijke versie, met boerderijen. Het was wel leuk, maar ook weer niet heel spannend. Toen we het hele park door waren gelopen kwamen we bij een andere uitgang, vlakbij een lokaal treinstation. Daar namen we een heel klein treintje, een mix tussen een trein, tram en bus! Na een paar haltes stapten we uit in Lyngby, waar we naar een S-trein station liepen die ons terug bracht naar Kopenhagen. Onderweg vroeg ik Nanna of dit de laatste keer was dat we elkaar zagen dit jaar, en dat was zo! Dus we moesten afscheid nemen in de trein. Toen we daar zaten zei ze dat ze het heel leuk vond om me te leren kennen, en dat ze blij was dat ik nu bij zo'n leuk gezin woonde en dat ik blij was om in Denemarken te zijn. Daarna toverde ik een cadeautje en een kaart uit mijn tas, en dat had ze hélemaal niet verwacht. Ze vond het heel erg leuk, en was er een beetje ontroerd om. Ze zei dat ze me zeker eens komen opzoeken met het hele gezin, daarna zeiden we een laatste keer gedag, en moest ik gaan. Ik ben eigenlijk wel heel blij dat Nederland en Denemarken best dichtbij elkaar zijn, en dat ik iedereen me dus veel makkelijker kan komen opzoeken, en ik ook weer terug kan naar Denemarken! Dat maakt het eigenlijk wel een stuk makkelijker om gedag te zeggen, ik weet zeker dat ik ze nog wel eens kan opzoeken in de toekomst!

Op zondag zou het de laatste keer zijn dat we met het hele gezin samen konden eten. Uiteindelijk bleek alleen dat Camilla toch niet kon, toch hadden we een soort afscheidsmaal. Toen we klaar waren met eten, verdwenen Thomas en ik allebei eventjes. Ik kwam terug met een kaart, en Thomas met een cadeau. Ik moest eerst het pak uitpakken, en ik kreeg een hoptimist. Dat is een typisch Deens design, een poppetje waarvan je altijd weer vrolijk kan worden. (Hoppen betekend springen, dus vertaald word het zoiets als Springende Optimist). Helaas was het niet meer helemaal een verassing, omdat Jakob het die middag perongeluk al had verklapt, haha! Daanra gaf ik mijn kaart, en toen ze die hadden gelezen haalde ik gauw ook nog mijn cadeautjes, zodat dat tot het einde een verassing bleef! Ik had voor Jakob, Kirstine en Camilla een klein houten klompje voor aan hun sleutel. Dat vonden ze heel leuk, en Thomas was heel jaloers. Hij wilde eigenlijk die van Camilla inpikken omdat zij er dus niet bij was. Daarnaast had ik nog cadeautjes voor het hele gezin, ik had een pak speculaasjes, en 6 kopjes met het riliëf van een speculaaskoekje. Ze vroegen mij het verhaal achter de twee poppetjes op de koekjes, en eigenlijk had ik geen idee! Ze vonden het wel heel leuk, en ze zeiden dat ze het jammer vonden dat ik nu alweer naar huis ging, en dat ik waarschijnlijk nog veel meer bij het gezin was gaan horen als ik een heel jaar bij ze had gewoont. Dat denk ik zeker ook!

Die avond ben ik met Kirstine en haar klasgenootjes naar Frederiksberg Have geweest, omdat het een Deense feestdag was. Sankt Hans Aften (Sankt Hans Avond). Vroeger was dit de dag waar de heksen op de brandstapel werden gezet, en toen we aankwamen in het park zag ik dat ze dat best letterlijk namen. In de vijver lag een vlot met een enorme berg takken, en bovenop stond een pop die eruit zag als heks. Eigenlijk leek het best veel op de andere feestelijkheden in Denemarken, we zaten op het gras, dronken wat, en verder was het wel gezellig. Ondertussen waren er nog wat activiteiten, maar niet echt veel mensen hadden er aandacht voor. Na iets meer dan een uur was het tijd om de brandstapel aan te steken. Met wat meiden uit Kirstines klas gingen we naar de waterkant, waar we ons door de mensenmassa heen wurmden, en bij wat vriendinnen op een kleedje gingen zitten. Nu zaten we heel dichtbij, en konden we het allemaal goed zien gebeuren. In de berg zat blijkbaar ook een soort vuurwerk verborgen, wat klonk als gillen. Dat was de heks die afgebrand werd!
Daarna gingen we weer terug naar Kirstines klas, en kwamen we ook Jakob nog tegen! We kletsten nog met wat mensen, en daarna gingen we weer naar huis. Ik vond het wel een bijzondere traditie, thuis zag ik foto's van brandstapels door het hele land op facebook.

Nu gaat echt mijn allerlaatste Deense week beginnen!!

Liefs, Sofie.